Mieszko. Książę raciborski i pan Krakowa - dzielnicowy władca Polski [1142-1211] (wyd. 2/2017)

Publikacja jest pierwszą i jedyną biografią władcy raciborskiego Mieszka, niesłusznie nazywanego Plątonogim. Faktycznie książę nosił przydomek Laskonogi i przyszedł na świat około 1142 roku prawdopodobnie w Krakowie, jako drugi syn Władysława II Wygnańca. Oddany w młodości na naukę do benedyktyńskiej szkoły klasztornej w Michaelsbergu w Niemczech, nabył tam potrzebne wykształcenie, które pomogło mu po powrocie z wygnania do Polski w sprawnym rządzeniu księstwem raciborskim. Dzięki umiejętnej polityce systematycznie poszerzał swoje władztwo, które wyodrębniło się jako jednostka terytorialna, nosząca później miano Górny Śląsk. Talent i naturalne przymioty charakteru księcia - zdaniem współczesnego kronikarza - predystynowały go do ubiegania się o najbardziej prestiżową godność w kraju - tron krakowski, czyli teoretycznie zwierzchnią władzę w rozbitej wówczas na dzielnice Polsce. Jako senior piastowskiej dynastii, Mieszko dopiął tego pod sam koniec swojego życia. Zmarł 16 V 1211 r. w Krakowie i został pochowany w katedrze na Wawelu.